கேட்க மறந்த வரம்

மறக்க முடியாதது
முதல் காதலும்
முதல் முத்தமும்.
-யாரோ

முத்தம்.

அவ்வளவாக அறிமுகம் அற்ற
சொற்ப மனிதர்களில்
நானும் ஒருவன்.

மூளையின் மூலையெல்லாம்
தேடிப் பார்த்தேன்
முத்தம் என்னும் முத்திரை
பதிக்கவில்லை
பதிக்கப்படவில்லை

அப்பாவிடம் வாங்க நான்
பிடித்தபிள்ளை இல்லை.
அம்மாவிடம் வாங்க நான்
பிரிந்திருந்த நாட்கள் அதிகம்.
காதலியிடம் வாங்க
காதலும் ஜெயிக்கவில்லை.

இயேசு கிறிஸ்து போல்
தருணம் காத்திருந்தேன்
எனக்கு கிடைக்கும்
முதல் முத்தத்திற்கு.

கடைசி ஆசை சொன்ன தாத்தா
என் முதல் ஆசை முத்தம்
நினைவாகத் தந்து போனார்.
அந்த ஆஸ்துமாக் கிழவனின்
கோழை கலந்த எச்சிலை
என் கன்னத்தின் கரையோரம்
அழுது கழுவாமல்
ஒன்றரைநாள் வாழவிட்டேன்.

காதலி திரையரங்கு இருட்டில் தரும்
முதல் திருட்டு முத்தம்,
மனைவி முதல் இருட்டில் தரும்
முதல் வசிய முத்தம்
இரண்டும் மறக்கப்படலாம்.
கிழவனின் முத்த ஆசை
தீர்த்து வைத்த
அந்த முதல் முத்தம்
நான் கடைசி ஆசை சொல்லும்போதும்
நினைவுபடுத்தப்படும்.

முத்தம் அறிமுகம் ஆகிவிட்டது.
அடுத்து எனது முறை
அறிமுகப்படுத்த.

யாருக்குக் கொடுப்பது?
அம்மாவுக்கு?
பெண்தேட ஆரம்பித்துவிட்டால்?

பக்கத்து வீட்டுக் குழந்தைக்கு?
பெற்றோரிடம்
போட்டுக் கொடுத்துவிட்டால்?

நண்பனுக்கு?
இருக்கிற பட்டப்பெயர்
போதாதா?

யூதாஸ் காரியோத் போல்
தருணம் காத்திருந்தேன்
நான் கொடுக்கும்
முதல் முத்தத்திற்கு

இன்னமும்
பரிணாமம் இல்லாமல்
பதுங்கித்தான் இருக்கிறது
எனது முத்த வரலாறும்.

பொறுத்தது பொறுத்தோம்
இத்தனை வருடம்?
இன்னும் கொஞ்சம்
பொறுத்து விட்டால்
ஒரே நேரத்தில்
இருஜோடி உதடுகளில்
ஒரு முத்தம் பதிக்க
எனக்கென ஒருத்தி ஒதுக்கப்படுவாள்.

அதற்குள் மரணம்
என்னை முத்தமிட்டால்?
அடுத்த கணமே
அறுத்தெரியச் சொல்வேன்
யாரும் தொடாத
என் ஜோடி உதடுகளை!
-ஞானசேகர்