இடைவேளைக்குப்பின் காட்சியில்லை

எனைத்தவிர வேறொன்றை ரசிக்கவில்லை நீதான்
இவ்வுலகில் எனக்கான பெண்வடிவம் நீதான்

புகழுச்சியில் எனையேற்றி வைத்தவள் நீதான்
அடையாளம் காட்ட அருகிலில்லை நீதான்

என்னைப் பிறர் ரசிக்கச் செய்தவள் நீதான்
உன்னை நான் மறக்கச் செய்யவில்லை நீதான்

என் உயிருக்குச் சாட்சியாய் இருந்தவள் நீதான்
என் காதலுக்குச் சாட்சி சொல்ல மறுத்தவள் நீதான்

நாயகியாய் என் வாழ்வில் வந்தவளும் நீதான்
நாடகத்தில் மறுபாதி வரவில்லை நீதான்

என் கவிதையின் கருவாய் இருந்தவள் நீதான்
என் காவியத்தில் இல்லாத நாயகி நீதான்

கடந்தகால என் கனவை நிரப்பியவள் நீதான்
எதிர்கால என் வாழ்வின் வெற்றிடம் நீதான்

விண்மீனாய் என் வாழ்வை அலங்கரித்தாய் நீதான்
எங்கோ எரிகல்லாய் மறைந்துபோனாய் நீதான்

அன்று என்னைத்தேடி வந்தவளும் நீதான்
இன்று உன்னைத்தேட வைத்தவளும் நீதான்

உன் பேர் சொல்லக் கூசவைத்தாய் நீதான்
உன் பேர்சொல்லிக் கூப்பிட பக்கமில்லை நீதான்

என் பேருக்கேற்றபடி வாழவைத்தாய் நீதான்
உன் பேருக்கேற்றபடி முடித்துக் கொண்டாய் நீதான்

நான் சிரிக்க உடன் சிரித்தவளும் நீதான்
நான் அழுக மௌனமாய் இருப்பவளும் நீதான்

கரைதொடும் நுரைதொட நடுங்கியவள் நீதான்
நீராலே நுரையீரல் நிரப்பிக்கொண்டாய் நீதான்

உன் நாவால் என் வாழ்வைச் செதுக்கியவள் நீதான்
உன் வாய்க்குள்ளே உன் நாவைப் பதுக்கியவள் நீதான்

விரலோடு விரல் கோர்க்க மறுத்தவள் நீதான்
சுருட்டிய விரல் விறிக்க மறந்தவள் நீதான்

விழிதானம் செய்ய என்னைத் தூண்டியவள் நீதான்
சொருகிய விழிகள் திறக்காமல் போனவள் நீதான்

உயிரற்ற உன் உடலைக் காட்டவில்லை நீதான்
என்னுயிரும் நீதான் எனக் காட்டிவிட்டாய் நீதான்

கடற்கரையில் உனைத்தேடி காணவில்லை நான்தான்
ஒருபக்கம் வார்ப்பற்ற செல்லாக்காசும் நான்தான்

-ஞானசேகர்
(சுனாமியில் காதலி தொலைத்த காதலர்களுக்குச் சமர்ப்பணம்)